ROZPOZNANIE

Niestety mimo przeprowadzenia dużej liczby badań, nadal nie wiadomo jakie są bezpośrednie przyczyny szpiczaka mnogiego. W związku z tym, że do rozwoju choroby dochodzi najczęściej w późniejszym wieku, uważa się, że podatność na chorobę może wzrastać wraz z procesem starzenia, w czasie którego dochodzi do obniżenia odporności organizmu. Szpiczak może być również wynikiem akumulacji toksycznych uszkodzeń lub reakcji antygenowych na przestrzeni całego życia.

Zaobserwowano bardzo małe prawdopodobieństwo występowania szpiczaka wśród bliskich i krewnych. Obecnie nie ma również testów, które sprawdzałyby ryzyko dziedziczenia choroby.

Aby zdiagnozować szpiczaka, należy przeprowadzić badania laboratoryjne. Szpiczak jest bardzo indywidualną chorobą, dlatego wyniki testów często różnią się między pacjentami. W celach diagnostycznych należy wykonać następujące badania:

  • Oznaczenie paraprotein (patologiczne białka wytwarzane przez nowotworowe plazmocyty), stanowiące pomiar aktywności szpiczaka;
  • Badania RTG układu kostnego (zdjęcia kości);
  • Biopsja szpiku kostnego (aspirat);
  • Pełne badanie krwi;
  • Badanie funkcji nerek;
  • Pomiar stężenia wapnia;
  • Pomiar stężenia albuminy;
  • Pomiar we krwi stężenia beta-2-mikroglobuliny.

Niezwykle ważne jest ustalenie stopnia zaawansowania choroby i rokowania. Klasyfikacja Durie-Salmona, używana od roku 1975, jest niezwykle przydatna w podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia i rokowania, jak również kwalifikacji chorych do badań klinicznych i porównywania ich wyników:

KLASYFIKACJA ZAAWANSOWANIA CHOROBY WG DURIE-SALMONA
OKRES KRYTERIA LICZBA KOMÓREK SZPICZAKOWYCH
(X 1012/M2)
Okres I (A lub B) Wymagana obecność wszystkich poniższych:
Hemoglobina >10g/dl
Stężenia wapnia we krwi prawidłowe lub < 2,75 mmol/l
Prawidłowa struktura kości (stopień 0) lub pojedynczy guz plazmocytoma na zdjęciach rtg
Małe stężenie białka M: IgG <5g/dl, IgA<3g/dl
Stężenie białka Bence-Jones’a <4g/24godz
< 0,6
Okres II (A lub B) Obraz nie odpowiadający kryteriom okresu I ani III 0,6 - 1,2
Okres III (A lub B) Jeden lub więcej z poniższych:
Hemoglobina < 8,5g/dl
Stężenie wapnia we krwi > 2,75 mmol/l
Zaawansowane zmiany lityczne kośćca (stopień 3)
Duże stężenie białka M: IgG>7g/dl, IgA>5g/dl
Stężenie białka Bence-Jones’a w moczu >12g/24 h
> 1,2
  • Stadium A: względnie prawidłowa funkcja nerek (kreatynina < 2,0mg/dl)
  • Stadium B: nieprawidłowa funkcja nerek (kreatynina >2,0mg/dl)

Obecnie szpiczak mnogi nadal pozostaje chorobą nieuleczalną, mimo to ciągle zwiększają się możliwości jego leczenia. Z tego względu coraz częściej szpiczak określany jest jako choroba przewlekła, z którą można długo i normalnie żyć.